همراهی پلی مورفیسم ژن اینترلوکین 18 در موقعیت 137G/C با بیماری کاندیدیازیس واژینال

زمینه و هدف: کاندیدیازیس واژینال یک بیماری فرصت طلب مخاطی است که 75 درصد از خانم‌های واقع در دوران باروری را برای حداقل یک بار آلوده می‌نماید. عوامل مختلفی از جمله فاکتورهای ژنتیکی و ایمونولوژی در ایجاد این بیماری نقش مهمی ‌را ایفا می‌نمایند. اینترلوکین 18 از جمله سایتوکاین‌های مهم در سیستم ایمنی بوده و ژن آن در چندین موقعیت دارای چند شکلی تک نوکلئوتیدی می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی پلی مورفیسم ژن اینترلوکین 18 و ارتباط آنها با بیماری کاندیدیازیس واژینال بود. روش بررسی: در این مطالعه موردی ـ شاهدی، از خون محیطی 100 خانم مبتلا به  بیماری کاندیدیازیس واژینال و 100 زن سالم جهت استخراجDNA   استفاده گردید. پلی مورفیسم ژن اینتر لوکین 18 در موقعیت‌های-607C/A  و -138 G/C با روش Allele Specific PCR  مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج حاصله از مطالعه با آزمون‌های مجذور کای مورد مطالعه قرار گرفت  و برای بررسی این که ژنوتیپ‌های مورد مطالعه در جایگاه مورد بررسی از تعادل هاردی واینبرگ تبعیت می‌کنند یا خیر از الگوریتم‌های موجود در برنامه آرلی کویین استفاده شد. یافته‌ها : فراوانی  ژنوتیپ‌های حاصل از پلی مورفیسم موقعیت-607C/A  مربوط به  ژن IL-18 تفاوت معنی‌داری را در افراد مبتلا به کاندیدیازیس واژینال و گروه کنترل نشان نداد(05/0p>). در صورتی که در موقعیت  -138 G/C ، تفاوت معنی‌داری در فراوانی ژنوتیپ CC و آلل C  مشاهده گردید  که این تفاوت با افزایش معنی‌دار آلل مذکور در بیماران همراه بود(05/0p<). نتیجه‌گیری :  با توجه به این که، افزایش میزان بیان ژنوتیپ CC و  آلل C باعث کاهش فعالیت پروموتر ژن اینترلوکین 18 گردیده و بالطبع باعث کاهش اثرگذاری این سایتوکاین در سیستم ایمنی می‌گردد و از آن جایی که این سایتوکاین باعث سوق یافتن سیستم ایمنی به سمت Th1 می‌گردد، لذا به نظر می‌رسد که کاهش فعالیت پروموتر این ژن می‌تواند منجر به کاهش فعالیت سیستم ایمنی گردیده و در نتیجه افراد را مستعد به بیماری  کاندیدیازیس واژینال نماید.